นนทบุรีเมื่อวันที่ 24 ก.ค.2566 ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่ หมู่บ้านแห่งหนึ่งย่านบางกรวย พบ นางกรวรรณ วรรณนิยม หรือป้าเปี๋ยก. อายุ 64 ปี และ น.ส.จอย. อายุ 27 ปี ซึ่งเป็นลูกสาวของป้าเปี๋ยก และน้องหมา40 ตัว และน้องแมว 20 ตัว ซึ่งป้าเปี๋ยกเล่าว่า ตนเป็นคนรักสัตว์ พอเห็นหมาแมว จรจัดก็เก็บมาเลี้ยงเอาไว้มีทั้งพิการและไม่พิการบางตัวเก็บเอามาก็ไม่สะบายและทุกตัวที่ตนเลี้ยงจะต้องจับทำหมันหมดทุกตัวเพราะเกรงจะออกลูกหลานออกมาอีก ซึ่งบางคนเลี้ยงไม่ไหวก็เอามาให้ตนเลี้ยง และในทุกวันช่วงเวลาประมาณ 13.00 น.ตนจะคุกข้าวไปให้หมาจรตามจุดต่างๆอีกหลายที่เพราะตนสงสาร คนหาชื้อกินข้าวได้หมาเขาพูดไม่ได้เวลาหินไปกินอะไรของคนอื่นเขาก็ตีเอาตนเห็นแล้วก็สงสารบางครั้งตนก็คุกข้าวไปให้ลิงที่ ต่างจังหวัดก็มีคิดว่าทำบุญ ซึ่งทุกวันนี้ตนต้องไปจ่ายตลาดทุกวันในช่วงเช้าเพื่อชื้อไก่บดเอามาต้มคุกข้าวให้หมาแมวกินข้าวในแต่ละวันหุง 2 หม้อใหญ่ๆหมดทุกวัน บางครั้งตามวัดเจ้าหน้าที่เขาก็เก็บข้าวเอาไว้ให้เพราะรู้ว่าตนทำบุญกับหมาแมวซึ่งเวลาที่ตนเอาข้าวไปให้หมาจรตนก็ให้ลูกสาวของตนเอากะมังข้าวใส่เอาไว้ที่ท้ายรถเก๋งตนจะเป็นคนขับรถลูกสาวของตนจะเป็นคนลงไปให้ข้าวหมาในแต่ละจุดซึ่งพอถึงแต่ละจุดตนก็จะปีบแตรรถแล้วหมาก็จะวิ่งมากินข้าวจะเป็นแบบนี้ทุกวันหมาเขาจำเสียแตรรถของตนได้ตนให้ข้าวทุกวันวันละ 1 ครั้งไม่มีวันหยุดซึ่งตนคิดว่าเขาก็หิวเหมทอนกันกับคน ค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือนตก เดือนละ 60,000-70,000 บาท บางคนใจบุญก็ซื้อข้าวสารให้มาบ้าง ซึ่งทางผู้สื่อข่าวได้สอบถาม ป้าเปี๋ยกว่าเอาเงินจากไหนมาใช้จ่าย เพราะค่าใช้จ่ายมันสูงในแต่ละเดือนป้าเปี๋ยก เล่าว่าหลายปีที่ผ่านมาตนขายบ้านไป 1 หลังเป็นจำนวนเงิน 3,000,000 บาท และส่งน้ำแข็งและเปิดร้าสขายของชำที่หน้าบ้านก็พอมีเงินบ้างก็เอาเงินจำนวนนี้มาใช้จ่ายซึ่งทุกวันซึ่งทุกวันนี้ตนไม่ได้ส่งน้ำแข็งแล้วเพราะอายุเยอะแล้วยกไม่ไหวมันหนักและที่ผ่านมาตนก็เข้า รพ.เพื่อเข้ารับการผ่าตัดเนื้องอกในสมอง เงินก็เหลือน้อยลงทุกวัน เพราะต้องใช้จ่ายชื้อของทุกวันหรือถ้าใครอยากจะทำบุญก็ซื้อข้าวและกับข้าวของน้องหมาน้องแมวมาให้ตนก็ได้ตนก็จะได้นำไปให้น้องหมาน้องแมวกินถือว่าทำบุญเพราะตนเห็นแล้วก็น่าสงสารเวลาที่หมาแมวโดนตี